Kryetari i Lëvizjes VETËVENDOSJE!, Albin Kurti, Kryetarja e Qendrës në Fushë Kosovë, Albana Gashi, aktivisti Avni Zogiani dhe asambleistë të Lëvizjes në këtë komunë mbajtën takim me qytetarët e fshatit Harilaq për të diskutuar mbi problemet e fshatit dhe komunës në përgjithësi, por edhe mbi ngjarjet politike në Republikën e Kosovës.

Shqetësimi kryesor i banorëve të fshatit Harilaq është vendimi i Qeverisë që në këtë fshat të hapet deponia e madhe e mbeturinave të rrezikshme. Për këtë, qytetarët janë kategorikisht kundër. Lëvizja VETËVENDOSJE! mbështet qytetarët e këtij fshatit që nuk janë konsultuar fare nga Qeveria në lidhje me këtë vendim tejet të dëmshëm për një deponi të tillë që nuk ekziston askund në rajon.

Në vijim është teksti i fjalimit Kryetarit Albin Kurti në anglisht në një samit ndërkombëtar kushtuar paqes, sigurisë dhe zhvillimit njerëzor e cila u mbajt në Seul të Koresë Jugore. Këtu merrnin pjesë krerë dhe ish krerë shtetesh e qeverish nga mbarë bota, si dhe deputetë, akademikë e liderë fetarë. Nga Kosova e Shqipëria edhe ish presidentët tanë Fatmir Sejdiu e Alfred Moisiu si dhe ish kryeministri Bajram Kosumi.

—

Excellencies, Ladies and Gentlemen, Sisters and Brothers, Dear Friends,

I am honored and excited to participate in the International Summit of the Universal Peace Federation. This is my first time at a UPF event and my first time in Seoul and Korea. But, I feel as if I have been here before, and I have seen all of you somewhere else. Perhaps I feel this way because we have come together as people who are together even when we are not, as we share a joint battle – one for peace and unity, equality and security, prosperity and justice.

Thank you for the invitation and the opportunity to join you here today.

“The most beautiful dreams about freedom are dreamed in prison” said Friedrich Schiller back in his time. Similarly, one could hold that the best dreams about peace are dreamed at a time of war. Likewise, the best aspirations for unification and integration are dreamed by people who are divided, by members of families who are separated, by citizens who are kept apart forcefully.

I have personally known and experienced oppression and prison, war and separation; however, I have only found them blended into one, as never before, in the forerunner of our liberation movement, the ambassador for peace, and laureate of the Saharov peace prize, Mr. Adem Demaçi, whose biography and life experience so closely resemble the martyrized and triumphant experience of the freedom and peace-loving spirit of the founder of the Universal Peace Federation, Reverend Sun Myang Moon.

I was lucky to have had the extraordinary opportunity to be an activist and work with Mr. Demaçi when he was the political representative of the Kosova Liberation Army in the late 1990s.

As a writer, a dissident intellectual, a liberator and a progressive politician, he was unjustly convicted to 28 years in prison. However, this long suffering in prison, Demaçi would compare to a candle that burns and fades in the dark to make light for those around it – his friends, his people. He passed away last summer but will keep lighting us forever and ever.

For Demaçi, his release from prison, at a time when Kosova and other Albanian lands were still under occupation, was, in his words, like walking out of one smaller prison and back into a larger prison that had locked an entire nation inside its walls.

Upon the successful conclusion of the joint international campaign to liberate Kosova, Adem Demaçi advised his Albanian compatriots to restrain from identifying innocent Serb citizens with proponents of the invasive Serbian regime. “Yesterday, we fought against Serbian chauvinists,” – he would say, – “Now, it is our responsibility to protect our Serbian neighbors, who should be treated as equal citizens in the Republic of Kosova.” He would then conclude in his style: “If any Albanian thinks of attacking an innocent Serb, let them come and attack my son, Shqiptar (trnl. Albanian)”.

Ladies and gentleman,

Now, I am a Member of Parliament and I represent and lead the new opposition in Kosova, which has at its core the goal of genuine peace. Experience has proven to us that false peace, as the philosopher Lu Xun says, is just a temporary truce and is conceived with new war. Bad peace agreements can become worse than their absence altogether. True and lasting peace is only righteous peace.

There is peace in prison, there is also peace in the cemetery. Unfair peace is a frozen conflict, an imminent conflict, and a potential outbreak. Without true freedom, we rather get the people’s suppression and social closure, similar to dynamite, the more suppressed it is, the stronger its later explosion.

The place where I come from, Kosova, and the Albanian lands, are a fertile ground for the healthy seed of peace. The universal values and principles for global peace and harmony are embodied in the code of life of the people of Scanderbeg and Mother Teresa. But, the Albanian people continue to be divided, fragmented and threatened by further division and fragmentation and a frozen and always threatening conflict. “Territory can be divided, but the people cannot”, emphasized Reverend Moon.

Such dangers and threats are becoming more and more common in our time. That’s why hard work is needed for peace, and, maintenance of peace demands much labour, too.

Peace without security is a temporary peace. Security without peace is a security for the few. We need both, peace and security, hand in hand, together, jointly. Yet, this remains a rather static vision, if there is no development. Whereas peace and security remind us of space, it is development which brings in time. Space-wise we should have peace and feel safe. Time-wise we should develop, we shall make progress, as humans, as citizens, as societies, as people.

In order to achieve this, we must win. And for the victory we are seeking, we must come together. What unites us as people is even more important than what leads us ahead. Struggle is togetherness. Interdependence and intersubjectivity comprise a plain of immanence as a platform where social engagement and political institutions emerge. We certainly have differences, but everywhere and all of the time, we have way more things in common. We shall always begin from what we have in common. And, that is another plain, the plain of universality. Therefore, to our insistence on universal values, I believe we could add universality as a value.

Dear participants of the Summit,

What may seem not that probable, together we make it more than possible. Peace unites us, and, for peace we come together. Because we learn peace, through education and life, at schools and at homes.

Just as Reverend Moon and Mother Teresa emphasized, peace begins at home, in the family, begins in the heart and soul of each.

Thank you.

Jehona e 10 shkurtit nuk ka të sosur!

Me rastin e 12 vjetorit të demonstratës së 10 Shkurtit 2007 Lëvizja VETËVENDOSJE! vizitoi familjet e dëshmorëve të kombit Arben Xheladinit dhe Mon Balajt dhe mbajti homazhe në nder të tyre. Më 10 Shkurt Arben Xheladini dhe Mon Balaj marshuan paqësisht për Republikën dhe u vranë pabesisht nga forcat e UNMIK-ut.

10 Shkurti është vazhdimi i përpjekjes së popullit të Kosovës, e cila nuk u bë për zëvendësimin e shtypjes koloniale me sundim ndërkombëtar, por për pavarësi dhe barazi mes popujsh. Më 10 Shkurt u ngritëm kundër Planit të Ahtisaarit të 2 shkurtit 2007, i cili Republikën e mendonte jo të pavarur, por të mbikqyrur me sundimin politik dhe policor ndërkombëtar, dhe jo Republikë me vetëvendosje popullore, por si bashkësi komunitetesh etnike. 10 Shkurti ishte marshi paqësor i një populli për vetëvendosje, kundër një ideje që e mohonte me plumba edhe popullin, edhe parimin e vetëvendosjes, edhe sovranitetin e Republikës.

Lëvizja VETËVENDOSJE! mbajti konferencë për media në lidhje me punësimet shkatërruese për Telekomin ndër vite. Drejtuesi i komitetit për Komunikim Elektronik dhe Postar, Fatban Bunjaku dhe sekretari i Qendrës së Prishtinës, Valdrin Ahmeti në fjalët e tyre paraqitën me fotografi emrat e punësimeve të fundit arbitrare dhe partiake që po e thellojnë degradimin e këtij institucioni.

Telekomi i Kosovës është ndërmarrje strategjike për ekonominë dhe sigurinë e vendit. Pas luftës ndërmarrja u bë funksionale dhe fitim-prurëse. “Në vitet e fundit ky regjim është angazhuar për shkatërrimin e Telekomit dhe krijimin e një krize artificiale financiare, në mënyrë që t’i krijojnë argumentet e tyre për privatizim dhe që përgjatë kësaj rruge të përfitojnë edhe vet financiarisht nga zhvatja e kësaj ndërmarrje”, tha Bunjaku.

Kriza u krijua qëllimshëm përmes degradimit teknik, kontratave të dëmshme ku ajo me Z-Mobile është vetëm maja e Asjsbergut dhe përmes punësimeve partiake që po ia rrisin shpenzimet operacionale ndërmarrjes dhe duke ia bllokuar operacionet e tjera.

Punësimet partiake janë skemë kriminale për të cilat do të duhej të fillonin hetimet. Ndërkohë, funksionimi i auditimit të brendshëm në këtë kompani është paralizuar. Në krye të këtij funksioni është gruaja e deputetit të PDK-së – Mërgim Lushtaku, e cila prej emërimit në dhjetor të vitit të kaluar më shumë nuk vjen në punë.

Aktivisti Valdrin Ahmeti tregoi të dhënat e punësimeve të fundit partiake dhe problemeve që po vijnë prej tyre.

“Vetëm në vitin 2018 në Telekom janë punësuar mbi 200 persona që i bie rritje prej 8.5% e numrit të përgjithshëm të punëtorëve të kësaj kompanie. Prej këtyre 200 punëtorëve mbi 100 janë të regjistruar si agjent të shitjes në këtë kompani. Më e rënda është që gjatë vitit 2018 në bazë të publikimit të ARKEP (Autoritetit Rregullativ të Komunikimeve Elektronike dhe Postare) nr.04/2018 thuhet se gjatë vitit 2018 edhe sipas të hyrave edhe sipas përdoruesve Telekomi i Kosovës ka shënuar rënie. Tek përdoruesit nga 56% e tregut në fund të vitit 2017 në 50 % e tregu në fund të 2018-tës. Ndërsa nga të hyrat nga 55.5% e tregut në fund të vitit 2017 në 52.2% të tregut në fund të vitit 2018”, tha Ahmeti.

Në përfundim të fjalës Ahmeti listoi me emra dhe fotografi lidhjet familjare e partiake të të punësuarve të vitit të fundit në Telekomin e Kosovës. Ky është vetëm fillimi i denoncimeve të proceseve përmes të cilave këta qeveritarë qëllimshëm po tentojnë ta shkatërrojnë Telekomin në mënyrë që ta privatizojnë mëtej.

Drejtuesi i Grupit Parlamentar të Lëvizjes, Glauk Konjufca, sot dorëzoi Padinë ndaj Dardan Molliqajt për shpifje dhe fyerje në lidhje me deklaratat e tij në Kuvendin e Kosovës dhe njërin nga mediumet e vendit.

Me rastin e dorëzimit të kësaj Padie Glauk Konjufca u shpreh se: “Është një shpifje e patolerueshme e cila dënohet me ligjet e Kosovës. Ne kemi një legjislacion që e trajton këtë çështje dhe se ky ka qenë një mashtrim për të cilin ai duhet të jep llogari. Ai ka thënë publikisht që unë duhet ta demantoj dhe unë jo që po e demantoj, por po e padis Dardan Molliqajn”.

Në shoqërinë tonë hetime zhvillohen në formë aktive vetëm kur është fjala për persekutime politike. Në rastet e ngacmimit, dhunimit dhe shfrytëzimit të gruas sa më të hetueshme që janë rastet aq pa hetuar mbesin. Denoncuesit përqeshen, madje deri në pikën sa hetuesi vetë, polici, gjen hapësirën për t’u shndërruar në dhunues dhe shfrytëzues – sikur në rastin e mbrëmshëm ku u kuptua që për një vit të tërë u shfrytëzua seksualisht një e mitur 16 vjeçare nga Drenasi.

Në harmoni me politikat dhe qëndrimet e tyre, dy partitë opozitare, Lidhja Demokratike e Kosovës dhe Lëvizja VETËVENDOSJE! do të angazhohen për shtetin e pavarur të Kosovës, si republikë parlamentare me integritet territorial dhe institucional, me sovranitet shtetëror dhe kufij të pacenueshëm.

Duke pasë parasysh krizën politike për shkak të iniciativave të papërgjegjshme, jolegjitime dhe jotransparente të Presidentit të Kosovës, dy kryetarët e partive opozitare që njëkohësisht janë edhe dy partitë më të mëdha në Republikën e Kosovës, vlerësojnë se:

1. Negocimi i çfarëdo marrëveshje finale me Serbinë duhet bërë me një formulë parlamentare që garanton unitet të gjerë politik. Kuvendi i Kosovës është institucioni i vetëm që ushtron autoritetin e përcaktimit të asaj çfarë mund dhe nuk mund të negociohet, përmes një vendimmarrje transparente dhe më së paku një shumice të kualifikuar prej 2/3. Dialogu duhet të zhvillohet nga një qeveri e cila ka legjimitet politik dhe e përfaqëson shumicën parlamentare. Platforma me qëllime dhe parime duhet të jetë legjitime po ashtu përmes një shumice të kualifikuar prej 2/3 e deputetëve të Kuvendit.

U vlerësua se duhet trajtuar 33 marrëveshjet e arritura deri më tani, përkatësisht realizimin, zbatimin dhe ndikimin e tyre.

Presidenti i Republikës duhet të sillet në harmoni me Kushtetutën, ai nuk gëzon asnjë autoritet për të negociuar aspekte ndërshtetërore me Serbinë, për faktin që ato prekin esencën e parimeve të demokracisë kushtetuese në Kosovë.

2. Negociimi i çfarëdo çështjeje që është fundament kushtetues dhe element i shtetit të Kosovës, siç janë territori, institucionet kushtetuese, popullsia, resurset natyrore, është i papranueshëm dhe ato nuk mund të bëhen objekt i negocimit me Serbinë. Një përcaktim të tillë Kosova e respekton duke u bazuar në premisën juridike të së drejtës ndërkombëtare mbi të cilën ajo e ka shpallur pavarësinë në vitin 2008, dhe e cila gjithashtu reflekton qëndrimin e vendeve kryesore që e kanë njohur pavarësinë e Kosovës. Çfarëdo ikje nga një themel i tillë është mohim i rrugës për shtetndërtim të Republikës së Kosovës bazuar në intervenimin ndërkombëtar humanitar të NATO-s, rolin e rezistencës paqësore dhe luftën çlirimtare për lirinë e Kosovës, vlerat demokratike që mbron populli i Kosovës, si dhe Opinionin e GjND-së që i njeh legalitetin një rrugëtimi të tillë të përcaktimit liberal të normave të së drejtës ndërkombëtare.

3. Një marrëveshje me Serbinë nuk mund të shihet në asnjë prizëm tjetër përpos në atë të njohjes që Kosova gëzon në mënyrë implicite në veton e saj ndaj anëtarësimit të Serbisë në BE, e cila është qartazi e përcaktuar në Kapitullin 35 dhe në Strategjinë për Zgjerim të Komisionit Evropian. Serbia nuk mund të anëtarësohet në BE pa e arritur një marrëveshje me Kosovën. Prandaj, kjo është e vetmja gjë që Kosova mund t’i jap Serbisë, në këmbim të njohjes së saj të shtetit të pavarur të Kosovës, pranimit të parimit të mos-intervenimit në punët e brendshme të Kosovës, njohjes së aftësisë juridike të Kosovës për t’u anëtarësuar në OKB, si dhe adresimit të dëmeve e humbjeve të luftës dhe principit të reciprocitetit për marrëdhënie të mira fqinjësore.

4. Kosova do të ketë koordinim të plotë dhe mirënjohje për pozicionin e ShBA-ve, Gjermanisë, Francës, Britanisë së Madhe dhe Italisë. Kosova do të njeh përjetësisht kontributin e këtyre shteteve dhe përfaqësive e misioneve të tyre në shtetndërtimin në Kosovë, dhe, do të kërkojë ndihmë prej të njëjtëve për ta fuqizuar pavarësinë dhe shtetin e Kosovës në të drejtën ndërkombëtare.

U vlerësua se thirrja e një konference ndërkombëtare do të jetë e panevojshme dhe e papranueshme, meqenëse do të hapte rrugë për ndërhyrje të Rusisë dhe Kinës në një proces të pavarësimit të Kosovës i cili është përmbyllur në vitin 2008 dhe nuk mund të kthehet mbrapa në asnjë nga elementet e shtetësisë së saj.

5. Kosova është shtet i pavarur dhe shtetësia e saj nuk mund të rinegociohet në asnjë element përbërës të saj. Kosova do të mbetet shtet i tillë në të drejtën ndërkombëtare me apo pa njohjen e Serbisë. Askush nuk mund ta rivlerësojë atributin e shtetit të Kosovës si produkt i rezistencës dhe luftës së popullit për liri, intervenimit të NATO-s dhe konsensusit të prerë të demokracive perëndimore për një gjë të tillë.

Sot, Kryetari dhe Zv.Kryetari i Komisionit Hetimor Parlamentar për rastin e dëbimit të shtetasve turq, Xhelal Sveçla dhe Driton Selmanaj, kanë zbardhur para mediave draft-raportin e përgatitur prej Komisionit dhe gjithashtu e kanë dorëzuar atë në Prokurorinë e Shtetit.

Lista e shkeljeve Plani i Veprimit per Komisionin Hetimor – I Miratuar 24072018 Raport me rekomandime – Ekspertiza Rrjedha e ngjarjes 29 mars 2018 Vendim per themelimin e KHP Zyrtaret e intervistuar nga KHP

Dialogu Kosovë-Serbi dhe bashkësia ndërkombëtare Kryetari i Lëvizjes VETËVENDOSJE! Albin Kurti dhe Kryetarja e Alternativës Mimoza Kusari Lila dialoguan me qytetarët e Pejës mbi dialogun Kosovë-Serbi dhe mbi bashkësinë ndërkombëtare. Dy bashkëbiseduesit ndanë mendimet e tyre mbi gjendjen aktuale të dialogut me Serbinë dhe marrëveshjet me bashkësinë ndërkombëtare. Po ashtu, ndanë idetë për zgjidhjen e kësaj gjendjeje.

Ndër të tjera Kryetari Kurti u shpreh, “Gjatë vitit 2018 dhe po vazhdon avazi i vjetër edhe në këtë vit 2019 realisht nuk ka dialog zyrtar dhe publik me Serbinë ku Kosova do të ishte subjekt, por ka veçse pazare sekrete me Serbinë ku Kosovën e kanë bërë objekt. Ky i ashtuquajturi “delegacioni shtetëror”, të cilin e kanë sajuar natën e 15 dhjetorit, praktikisht zëvendëson ekipin e zonjës Edita Tahiri, ish-ministres pa portofol në qeverinë e kaluar. Ky është ekip qeveritar i cili jo vetëm që nuk i ka 2/3 e deputetëve, por nuk i ka as 61 vota, i ka veçse 59 vota. Ky është një delegacion shtetëror që paraqet vasalitet ndaj Thaçit si vasal ndaj Serbisë”.

Me rastin e shënimit të Ditës Botërore Kundër Kancerit, nënkryetarja e Lëvizjes VETËVENDOSJE!, znj. Fatmire Kollçaku Mulhaxha, që është njeherit edhe doktoreshë me profesion, iu drejtua qytetarëve të Kosovës me një mesazh të shkurtë dhe të rëndësishëm: Kanceri nuk do të thotë vdekje.

“Në këto njëzet vitet e fundit kanceri është dëshmuar si një vrasës i heshtur, por kjo nuk nënkupton që kjo sëmundje çon drejt një vdekje të sigurt në rast se shteti është i përgjegjshëm dhe përmes politikave përkrahë institucionet shëndetësore në vend.” tha nënkryetarja Mulhaxha në fjalën e saj hyrëse.

“Parandalimi, diagnostikimi dhe trajtimi i sëmundjeve malinje, duhet të jetë prioritet në këtë vend sepse nuk ka familje që nuk është prekur. Vitin e kaluar janë evidentuar rreth 1500 raste, por supozohet se janë rreth 2000 raste të reja, por duke pasur parasysh që ka dështuar SISH-i dhe ende nuk kemi një regjistër të mirëfilltë të kancerit, ne nuk disponojmë me të dhëna reale.” tha ajo, para se të komentoj edhe mbi financat për trajtimin e kësaj sëmundje.

“Shteti duhet ta ndajë buxhetin për trajtimin e kësaj sëmundje duke u bazuar në nevoja reale. Sepse ende rreth dy milionë euro ndahen nga fondet e bamirësisë dhe qytetarët që solidarizohen me të prekurit për trajtimin e kësaj sëmundje. Bazuar në të dhënat e ekspertëve, sipas listës aktuale për nevojat e trajtimit të kancerit nevojiten rreth 10 milionë euro. Në proces, është revidimi i listës esenciale dhe ende nuk dihen nevojat buxhetore për mbulimin e kësaj liste sa i përket kimioterapisë.” tha ajo duke shtuar se “përveç buxhetit për barna dhe material shpenzues, në klinikën e onkologjisë ka nevojë për një repart të ri për kimioterapi, meqenëse në baza ditore në këtë klinikë trajtohen deri në 200 raste, e ku nganjëherë numri i pacientëve arrin edhe deri në 300. Shfryzueshmëria e shtretërve është 200 deri në 400% sipas rasteve.”

Nënkryetarja Mulhaxha foli edhe për punën e komisionit parlamentar për shëndetësi, si dhe për angazhimin e Lëvizjes VETËVENDOSJE! në këtë situatë ku qytetarët përveç se po varfërohen edhe po iu shkelen të drejtat njerëzore.

“Komisioni Parlamentar për Shëndetësi Punë dhe Mirëqenie Sociale – duke iu falënderuar deputetëve të komisionit, ka arritur që nga buxheti për vitin 2019 të ndahet shuma financiare prej një milionë e gjysmë euro për blerjen e një aparati për radioterapi. Duke pasur parasysh që këtu nuk përfundojnë nevojat e kësaj klinike për aparaturë, ne si Lëvizje VETËVENDOSJE! do të angazhohemi për krijimin e mundësive te reja për trajtimin e avancuar të kësaj sëmundjeje, si dhe do te jemi ne vazhdimësi në përkrahje të realizimit të kërkesave të drejta të Klinikes se Onkologjisë , sepse kjo shkon në të mirë të të gjithë pacientëve të prekur nga kjo sëmundje.” theksoi ajo.

“Poashtu, duke pasur parasysh që më shumë se 50% e popullatës jeton në varfëri, ne do të angazhohemi për zbatimin e ligjit për sigurime shëndetësore publike që do ta lironte familjen nga barra e rëndë për sigurimin e mjeteve për trajtimin e sëmundjes. Në ndërkohë, ne kërkojmë nga kompanitë private të sigurimeve shëndetësore t’i përmbahen kontratave dhe në asnjë rast mos t’i ndërpritet sigurimi shëndetësor klientëve të tyre, të cilët në ndërkohë diagnostifikohen me sëmundjen e kancerit. Kjo do të ishte shkelje e drejtpërdrejtë e të drejtave të njeriut.”

Për fund, mesazhi i nënkryetares Mulhaxha ishte se “ne të gjithë duhet të mobilizohemi, që secili nga pozicioni vet të kontribuoj në kthimin e shpresës tek qytetarët se ata nuk do të jenë vetëm, sepse shteti ka për obligim të kujdeset për qytetarët e vet, në veçanti kur ballafaqohen me një problem të tillë siç është kanceri.”

Sot, 19 vite më parë, saktësisht në natën mes 3 dhe 4 shkurtit 2000, strukturat kriminale serbe të përfshirë në formacionet e pandjekura paramilitare të Sllobodan Millosheviqit para syve edhe të KFOR-it francez, zbatuan vrasjen e 10, plagosjen e mbi 80, si dhe dëbimin sistematik të mbi 1500 familjeve shqiptare nga veriu i Mitrovicës ditëve dhe muajve të ardhshëm.

Nezir e Shqipe Voca, Niman Sejdiu, Bashkim Rrukeci, Sebiha Abrashi, Selime Berisha, Muharrem Sokoli, Nderim Ajeti, Nerimane Xhaka dhe Remzije Canhasi gjetën vdekjen nën plumbat e bombat e planit të orkestruar nga Millosheviqi, për ta spastruar atë pjesë nga shqiptarët. Kjo masakër sot për shumkënd e tretur në analet e harresës falë investimit sistematik për t’u harruar, peshon më shumë se kurrë në aktualitetin e politik të vendit, për arsyet si vijon

“Kanë ngjarë gjëra shumë të këqija. Nuk mund ta mbështes atë që ka ndodhur por kërkoj mirëkuptim. Edhe unë isha shumë i zemëruar atë natë”. Kështu, gati deri në vetëpranim, do të deklaronte për New York Time-sin e datës 10 shkurt 2000, Oliver Ivanoviq politikan serb i dënuar me 9 vite burg për vrasje shqiptarësh në Mitrovicë. I dënuar nga drejtësia gjysmake e EULEX-it për diçka që për pak sa se pranon me gojën e vet, por për çudinë e botës i përkujtuar me një minut heshtje nga qeveria e Kosovës në të njejtën ditë me Komandant Jonuz Musliun.

Së pari, masakra në fjalë shënon përmbysjen vendimtare demografike të asaj pjese të Kosovës në favor të serbëve. Nga një pjesë e qytetit me shumicë shqiptare, veriu mori jo vetëm ngjyrimin por edhe kualifikimin si “pjesa serbe e qytetit”. Përmbysja në fjalë ishte sinjal i ri që politika serbizuese e Millosheviqit po vazhdonte, vetëmse – diktuar nga kontelacionet e reja – në një territor më të vogël. Më date 8 korrik 1988, akoma pa ardhur në pushtet Millosheviq për revistën “Nin” do të shprehej kësodore: “nataliteti në Kosovë është një nga më të lartët në botë, madje edhe më i lartë se në Shqipëri. Kjo temë tabu deri vonë, tash ka filluar të shqyrtohet. Nataliteti po merr elemente gjithnjë e më të mëdha shoqëroro-politike. Popujt që jetojnë me shqiptarët po bëhen ditë e më të paktë dhe po e humbin territorin jetësor të tyre. Nëse nuk ndërmarrim asgjë çka do të mund të ndodhë në të ardhmen…” Pra ishte fare e qartë se ndër plane të Millosheviqit, pas dështimit të eksodit 1999, ishin spastrimet e reja.

Së dyti, flet për kontributin sa të heshtur e sa të hapur por gjithsesi të qëllimtë të politikës vendore të kohës që ajo pjesë ta ketë fatin që pati. Fat ky në akord me synimin e sipërpermendur millosheviqian. Fat që po determinon trajtimin si territor kusuritjeje në pazare negociuese nga presidenti i sotëm dhe shpura pasuese të asaj pjese. Në disa gjirime të disponueshme që agjensi të huaja mediale kanë plasuar në kanalin youtube, shihen Hashim Thaçi e Kadri Veseli se si duke shfrytëzuar sentimentin e banorëve të Mitrovicës të posadalë nga lufta, tentojnë t’i paqtojnë me gënjeshtra e premtime të rreme nuk do të ketë ndarje të qytetit.

Së treti flet për një qasje sistematike dhe të qëllimtë të diskriminimit ekonomik të qytetit të Mitrovicës përgjatë gati dy dekadave. Nga një qytet industrie, rinie, kulture e sporti, Mitrovica sot është ndër komunat më të varfëra në Europë dhe me popullsi të përgjysmuar. Kjo natyrisht që nuk u trasua pa qëllim: deindustrializimi u pasua me privatizim të egër e diskrimin në bugjet, teksa banorëve të veriut u kërkohej mosshitja e pronave a vetëflijimi. Pasojat e kësaj qasjeje i shohim më shumë se kurrë sot: pos që ideja “për korrigjim të kufinjëve” mëton t’i jap goditjen përfundimtare një ekonomike klinikisht të vdekur, ajo bën çmos që edhe agjitimin e saj ta përçojë nga secila skutë që jetë e mendur: që nga mediat e diplomacia. Gjithnjë, deri në fyrje.

LËVIZJA VETËVENDOSJE PËRKUJTON ME NDER DHE RESPEKT TË RËNËT E 3 DHE 4 SHKURTIT 2000 DHE ZOTOHET QË DREJTËSIA EDHE PËR TA TË GJEJË DRITË!

Pas Këshillit të mbajtur vitin e kaluar në Gjenevë, i cili votoi për ta pranuar Lëvizjen VETËVENDOSJE! si anëtar observues të Internacionales Socialiste (IS), këtë javë Këshilli i IS u mblodh në Santo Domingo. Sekretari për Marrëdhënie me Jashtë, Boiken Abazi, e përfaqësoi Lëvizjen në punimet e këtij Këshilli në të cilin folën personalitete të ndryshme, përfshirë edhe Kryeministrin e Spanjës Pedro Sanchez.

Ndër të tjera, në këtë Këshill u miratua edhe një rezolutë në përkujtim të Holokausitit, si dhe një deklaratë që ngre shqetësimin ndaj rritjes së anti-semitizmit dhe islamofobisë, dhe në përgjithësi ndaj ksenofobisë dhe diskriminimit mbi baza etnike ose fetare. Këshilli trajtoi edhe situatën në Venezuelë duke kërkuar zgjedhje të reja e demokratike nën mbikëqyrjen e një autoriteti të ri e krejtësisht të pavarur. Një rëndësi e veçantë, përmes një deklarate, iu dha edhe kërcënimeve më të fundit që u bëhen demokracive përmes sulmeve kibernetike, lajmeve të pavërteta dhe vjedhjes së të dhënave personale.

Sot me rastin e 22 vjetorit të rënies së heronjve Zahir Pajaziti, Hakif Zejnullahu dhe Edmond Hoxha, kryetari i Lëvizjes, z. Albin Kurti, së bashku me kryetarin e Qendrës së Prishtinës, dhe atë të Besianës, z. Arben Vitia dhe z. Bajram Ajeti, si dhe deputetë e aktivistë të tjerë të Lëvizjes, bënë homazhe te shtatorja Zahir Pajazitit në Prishtinë.

Të tre këta heronj, frymuan dhe mprehën, si ndjenjën, ashtu edhe mendjen drejt një përcaktimi më të lartë për kombin dhe çlirimin e tij. E drejta dhe liria jonë, qëndron në horizontin që hapi vepra e tyre. E në atë drejtim, ata na tregojnë se me më pak hezitim, e me më tepër kthjelltësi të mendjes e vullnetit duhet shtruar rruga jonë e veprimit.

Përkulemi para jetës dhe veprës së tyre, lavdi!

Në 29 vjetorin e demonstratave në Drenas të 31 janarit të vitit 1990 për të kundërshtuar suprimimin e autonomisë dhe shtypjen e pushtetit serb, Lëvizja VETËVENDOSJE! Qendra Drenas organizoi tribunë përkujtimore për këtë ngjarje dhe për tre dëshmorët e saj Sahit Shala, Enver Morina dhe Shani Morina. Në tribunë morën pjesë Kryetari i Lëvizjes Albin Kurti, Kryetari i Qendrës së Dranasit Shemsi Elezi, pjesmarrësi në demonstratë dhe ish i burgosur politik Enver Dugolli, pjesmarrësi dhe i plagosuri në demonstratë Florim Kuliqi, reporteri në demonstratë Zeqir Bekolli dhe shkrimtari e publicist Adem Gashi.

Në praninë e familjarëve të dëshmorëve, veteranëve, demonstruesve dhe të qytetarëve u theksua vëmendja e munguar për këtë ngjarje dhe të tjera të ngjashme. Kjo demonstratë është ndër më të fuqishmet e kohës dhe gur themeli për demonstratat, luftën dhe çlirimin e Kosovës. Me qindra qytetarë morën pjesë për të kundërshtuar suprimimin e autonomisë së Kosovës, për të mbështetur kërkesat e grevës së minatorëve të Trepçës dhe për të kundërshtuar pushtetin represiv dhe hegjemonist serb. Demonstrata u mbyll me tre dëshmorë të vrarë nga forcat serbe, me 29 të plagosur të raportuar dhe shumë të tjerë që nuk u raportuan kurrë për shkak të përndjekjes së mundshme të pushtetit.

Enver Dugolli, si ish i përndjekur politik dhe pjesëmarrës në këtë demonstratë, kujtoi dallimin e madh mes vullnetit dhe ndjeshmërisë së fortë të popullit shqiptar për t’u mobilizuar, për të protestuar dhe për të demonstruar përgjatë dekadës pas demonstratave të vitit 1981 dhe mungesës së theksuar të përfaqësimit të këtij vullneti popullor nga klasa politike shqiptare e kohës.

Të pranishmit treguan sesi shfuqizimi i autonomisë nën kërcënimin e armëve, largimi i shqiptarëve nga të gjitha strukturat institucionale dhe politikat segregacioniste që i trajtonin shqiptarët si qytetarë të dorës së dytë e bënë të domosdoshme organizimin dhe demonstrimin në mbrojtje të të drejtave të mbetura pas suprimimit të autonomisë. Demonstratat u organizuan në një Kosovë ku tashmë ndalohej shprehja e revoltës, organizimi i demonstratave dhe manifestimeve.

Kryetari i Lëvizjes Albin Kurti tërhoqi një parlele mes asaj periudhe dhe aktualitetit politik duke thën se ngjashmëria qëndron në mbrojtjen e autonomisë atëbotë prej atyre që donin fort Republikën dhe në mbrojtjen e Republikës sot prej atyre që duan Bashkimin Kombëtar. Ndërkohë, për veprimtarët e asaj kohe si kategori ende nuk është bërë asgjë.

Në përfundim të fjalës, Kryetari Kurti u shpreh, “Ecja e shqiptarëve jo vetëm në shekullin e XX, por edhe më herët dhe më pas është nëpër sakrifica, nëpër dëshmorë dhe heronj, të cilët nuk e kursyen jetën e tyre për të tjerët e popullit tonë. Pra, nëpër njerëz që e deshën vendin, popullin dhe lirinë më shumë se vetveten. Ata nuk janë me trup në mesin tonë, por shpirti i tyre vazhdon të na bëjë bashkë edhe sot e kësaj dite.”

Demonstrata e 31 janarit në Drenas dhe të tjerat e asaj kohe mbajtën gjallë idenë e lirisë, shpërfaqën vendosmërinë dhe devotshmërinë për drejtësi e cila jeton më gjatë se çdo pushtet dhe çdo shtypje. Demonstratat janë shenjat se e ardhmja nuk është e shtypësve, por është përvjetori që liria dhe drejtësia i bëjnë kujtimeve dhe lavdisë së të rënëve dhe veprimtarëve për drejtësinë dhe lirinë e popullit.

8 arsyet pse ky projekt duhet të ndalet
Qeveria e Republikës së Kosovës njoftoi në mbledhjen e 85-të për fillimin e punës lidhur me kontratën për ndërtimin e Termocentralit “Kosova e Re”. Në rrethana normale ky do duhej të ishte një lajm i mirë për qytetarët e Republikës.
Fatkeqësisht, në realitetin që e kanë prodhuar qeveritë e Kosovës bashkë me këtë të fundit, ky lajm është pikërisht e kundërta.
Projekti siç eshte paraparë, me skenarin e ContourGlobal dhe Qeverisë së Kosovës, hyn në listën e gjatë të projekteve të dëmshme, të stërshtrenjta, jotransparente dhe me kosto shumë të lartë për ekonominë në Kosovë, siç kanë qenë privatizimi abuziv i distribucionit (KEDS-i), autostradat miliardëshe të Bechtel-Enkas, koncesionimit monopolistik të aeroportit (Limak-Çalik), etj.
Me shumë se një projekt rasti në fjalë është një aferë, afera ContourGlobal.
Lëvizja VETËVENDOSJE!, Komiteti për Energjetikë i fton të gjithë specialistët, punëtorët e sektorit dhe qytetarët në përgjithësi ta kundërshtojnë zëshëm këtë projekt rrënues të Qeverisë së Kosovës me ContourGlobal.

Për dijeni të publikut pa hyrë në çdo detaj të kësaj kontrate, më poshtë janë (më së paku) 8 arsyet se pse kjo kontratë është shumë e dëmshme për Kosovën dhe pse duhet të ndalohet me çdo kusht:

1. 1.3 miliardë për 500MW [Kosova e Re] krahasuar për shembull me 210 milionë për 600 MW, [Rindërtimi i tre blloqeve të TC Kosovës A] – Kostoja mesatare e një blloku plotësisht të ri prej 1MW të energjisë elektrike nga qymyri, në botë, është rreth 1.4 milionë €/MW përderisa ContourGlobal na ofron 2.6 milionë/MW.

2. 80€-96/MW çmimi i garantuar i blerjes nga Contour Global, krahasuar me 30€/MW nga KEK – me kontratën e re qeveria i garanton çmimin prej 80€ deri 96€/MW në vend se çmimi të jetë i rregulluar nga tregu në momentin e blerjes. Sa për ilustrim KEDS sot importon energjinë elektrike me çmim prej 60€-80€.

3. Norma e kthimit prej 18.5% dhe garantimi i kredive nga Qeveria e Kosovës – Në kushte të ekonomisë së tregut norma e kthimit duhet të jetë pjesë e rrezikut që e merr çdo investitor, ndërsa në këtë rast qeveria i jep garanci fitimi pa asnjë rrezik ContourGlobalit. Qeveria merr edhe rrezikun e pagesës së kredisë për ContourGlobal po që se ai dështon ta paguaj kredinë.

4. Rritja e tarifave të energjisë elektrike për konsumatorë – Sipas analizave të ndryshme të pavaruara përfshirë Zyrën e Rregullatorit, ndërtimi i Termocentralit (TC) Kosova e Re do të ketë një impakt prej 45% deri në mbi 80% në rritjen e tarifave të energjisë elektrike. Këtë rritje do ia ngarkojnë qytetarëve qoftë drejtpërdrejtë përmes tarifave apo përmes buxhetit të Kosovës.

5. 5-7 miliardë € – Kostoja totale energjisë elektrike nga TC Kosova e Re për periudhën prej 20 vjetësh, Kosovës do t’i kushtojë 5-7 miliardë € (bazuar në të hyrat e lejuara përgjatë 20 viteve) – e njëjta sasi e energjisë nga blloqet e rindërtuara të TC Kosova ka kosto prej vetëm 2.2 miliardë euro.

6. Krijimi i ndërmarrjes fantome NKEC – Qeveria ka themeluar Ndërmarrjen e Re Kosovare të Energjisë “New Kosovo Energy Company [NKEC]” e cila do të blejë energjinë elektrike nga ContourGlobal me çmim prej 80€-96/MW e cila më pastaj do t’ja shes KESCO-s me çmim më të ultë se tregu. NKEC pra do të jetë “vrima e zezë” e buxhetit të Kosovës në dekadat e ardhshme.

7. Çrregullimi i tregut të energjisë elektrike në vend – Në kundërshtim me të gjitha praktikat europiane dhe ligjeve në fuqi, qeveria i siguron pozicion monopolistik për ContourGlobal.

8. Asnjë bllok i ngjashëm në rajon e më gjerë nuk është dekomisionuar por janë rindërtuar apo riparuar – Blloqet e rindërtuara të TC Kosova A do të kishin rritje të rendimentit mbi 20%, gatishmërisë me 7300 orë fuqi të plotë, siguri si bllok i ri dhe e sigurtë në raport me mjedisin. Rindërtimi realizohet për 4 vite, angazhohen vetëm 210 milionë euro e fitohen 3 blloqe nga 200 MW me koogjenerim.

Sot Kryetari i Lëvizjes VETËVENDOSJE!, Albin Kurti, dhe Drejtuesi i Komitetit për Komunikime Elektronike dhe Postare, Fatban Bunjaku, u takuan me Kryetarin e Sindikatës së Telekomit të Kosovës, Lamih Balaj, dhe anëtarët e Kryesisë, Shpëtim Zharku dhe Naim Haliti. Në takim u bisedua rreth vendimit të qeverisë për nisjen e procesit të privatizimit, moszbatimin prej 6 muajsh të rezolutës së Kuvendit dhe situatës së punëtorëve.

Qeveria nuk ka pasur as interesimin dhe as vullnetin për ta zgjidhur krizën e sajuar brenda Telekomit. Kontrata abuzive me Z-mobile, keqmenaxhimi dhe shfrytëzimi brutal i kapaciteteve të ndërmarrjes për interesa krejtësisht private duhen zgjidhur nga institucionet e Kosovës. Për këtë nuk duhet të ketë kompromis. Përfshirja e Bankës Evropiane për Rindërtim dhe Zhvillim (BERZH) në vlerësimin e gjendjes së ndërmarrjes me kusht nisjen e procesit të privatizimit për Telekomin është i papranueshëm.

Problemeve të menaxhimit qeveria po i qaset a thua se ato janë fakt i dhënë, i pandryshueshëm. Mbipunësimet partiake në Telekom nuk i shkaktuan punonëtorët profesionistë por segmente të partive të pushtetit. Bordet drejtuese cilësisht të dobëta, pa integritet u emëruan e votuan nga të njëjtët. Vijimin e kontratës abuzive me Z-mobile po e paraqesin si fatalitet ndërkohë që kanë përgjegjësitë dhe instrumentet për ta ndalur.

Sindikalistët na njoftuan se nga viti 2008, Telekomi i ka paguar qeverisë 530 milionëv euro dividentë. Investime strategjike nuk bëhen, lidhen kontrata abuzive, paguhen shpenzime marramendëse, punësohen persona me lista, kurse, në funksionin e auditit të brendshëm vendosen familjarë të pushtetarëve. Prokurorisë i janë kallxuar dhjetra kontrata abuzive, por nuk ka përgjigje nga ana e tyre. Drejtori i parafundit i Telekomit e gjeti këtë ndërmarrje me rëndësi ekonomike e strategjike me 48 milionë euro në thesar, dhe e la me 200-300 mijë euro dhe me borxhe të panumërta që paraqiten me procedura përmbarimi. Sindikalistët shtuan që edhe sot në Telekom ka gra e burra të shkëlqyer e të zotë në profesionet e tyre një pjesë e të cilëve prej rrethanave po zgjedhin largimin nga vendi.

Republikës sonë nuk i mungojnë burimet njerëzore me nivel të lartë profesionalë brenda Kosovës e në mërgatë. Në mungesë e vonesë është vendimarrja racionale qeveritare, ndershmërisht e guximshme, për ta çkapur Telekomin.

Me 31 janar 2019 në Gjykatën Themelore të Prishtinës mbahet seanca ku do të tentojnë ta ekzekutojnë gjobën që ia zhvat Telekomit 30 milionë euro. Teksa më 18 dhjetor Gjykata themelore në Prishtinë i shpalli të pafajshëm përgjegjësit e rinj dhe të vjetër lidhur me aferën “Dardanfon – Z-mobile”.

Organizimit të krimit të organizuar që ka kapur institucionet na duhet gjithsesi t’i përgjigjemi me organizimin qytetarë e të punëtorëve që e kanë mbajtur barrën në Telekom.

Jemi të vendosur që Telekomin ta mbështesim të rimëkëmbet me modele bashkëkohore, jo privatizuese. Potenciali për zhvillim është tepër i madh për t’ia hequr nga pronësia publikut, qytetarëve të Kosovës.

Sot, kryetari i Lëvizjes VETËVENDOSJE! Albin Kurti dhe nënkryetari, Besnik Bislimi, patën një takim në Ambasadën e Shteteve të Bashkuara të Amerikës në Kosovë, ku u pritën nga ambasadori, z. Philip S. Kosnett bashkë me zyrtaren politike dhe diplomaten znj. Emma Lomax. Takimi kaloi në një frymë shumë konstruktive dhe u diskutua për çështje që aktualisht dominojnë interesat nacionale të vendit. Ambasadori foli për rëndësinë që ka Kosova në politikën e jashtme të SHBA-së dhe për nevojën që pala kosovare paralelisht të kultivojë raporte shumë të mira edhe me Bashkimin Evropian, anëtarësimi në të cilën përbën aspiratën kryesore të Kosovës. Poashtu u shkëmbyen edhe qëndrimet e dy palëve për dialogun dhe tarifën doganore ndaj importeve nga Serbia dhe Bosnja e Hercegovina, për dëmet që po i shkaktohen vendit nga nepotizmi dhe korrupsioni në sektorin publik dhe për domosdoshmërinë e reformimit të administratës publike në Kosovë.

Lëvizja VETËVENDOSJE! angazhohet për transformim të arsimit të lartë në Kosovë ashtu që arsimi të jetë në funksion të prodhimit të dijes dhe zhvillimit të vendit.

Ndaj sot në Kuvend, Komiteti për Arsim dhe Kërkim shkencor dhe GP parlamentar i Lëvizjes VETËVENDOSJE! ftuan në debat profesorë, studiues e studentë lidhur me Projektligjin për arsimin e lartë që po shqyrtohet në Kuvendin e Kosovës.

Drejtuesi i Grupit Parlamentar Glauk Konjufca, Kryetari i komisionit për arsim, Ismajl Kurteshi dhe deputetja Arbërie Nagavci morën vërejtjet e kritikat e të ftuarve mbi projektligjin e hartuar nga qeveria, duke u ndaluar në secilin kapitull e fushë që mbulon projektligji.

Ismajl Kurteshi kujtoi bllokimin e këtij projektligji në tentativën e parë më 2015 ku Lista Serbe bllokoi kalimin në qeveri për shkak të universitetit paralel në veri të Mitrovicës. Problem i cili nuk është adresuar siç duhet as në projekligjin e ri. Deputeti Kurteshi nënvizoi çështjet e financimit të universiteteve dhe përsëriti bindjen e Lëvizjes, që është dhe programi ynë, se arsimi i lartë publik duhet të jetë i garantuar pa pagesë tarifore për studentët.

Profesorët e studiuesit e pranishëm analizuan në hollësi çka projektligji mëton të rregollojë e çka në realitet ndodh brenda pushtetit jo shpesh arbitrar të universiteteve publike. Kështu u vu re se kriteret për akreditimin e universiteteve janë të ndryshme për kolegjet private nga ato për fakultetet publike. Projektligji lë hapësira për abuzime sa i përket ndryshimit të statusit të universiteteve. Sistemi i arsimit të lartë nuk shihet si një sistem i unifikuar në nivel shteti e aq më pak në nivel kombëtar.

Autonomia e universiteteve dhe avancimet akademike vijojnë të jenë tehu ku priten përpjekjet e pushtetit për kontroll jo administrativ e financiar, por për diktat të punësimeve e pozitave. Specifikimet e kësaj autonomie mungojnë dhe liria akademike cungohet në shumë momente. Siç konstatoi dhe prof. Shala se “ligji synon kontroll politik dhe jo mbikqyrje publike”.

Për cilësinë e mësimdhënies, përgatitjet e trupës akademike dhe kërkimin shkencor, projektligji nuk ka një strategji të mirëmenduar për standardet, skanimin dhe garantimin e rezultateve të dëshiruara për këto aspekte.

Në përmbyllje të tryezës, deputetja Arbërie Nagavci listoi temat e trajtuara si mëposhtë:
1. Shihet si i domosdoshëm një redaktim dhe një riformulim i ligjit nga pikëpamja gjuhësore dhe kuptimore. Nga detajimi i gjerë i tij vërehet një mungesë fleksibiliteti;
2. Projektligji nuk e shmang kontrollin partiak;
3. Projektligji bie në kundërshti me rregullime të tjera ligjore në fuqi;
4. Projektligji cënon parimin e mosdiskriminimit;
5. Nuk ka kritere të qarta për vlerësimin dhe avancimin e statusit të akademikut;
6. Nuk ka kritere të qarta për cilësinë e arsimit të lartë;
7. Diskutimi nxorri disa ide të reja si: vetting-u i stafit akademik dhe ndërkombëtarizimi i arsimit tonë të lartë në sinkron me arsimin jashtë vendit.

Projektligji pritet të shqyrtohet në seancën e datës 30 janar në leximin e parë. Pas kësaj seance Deputetët tanë do të vijojnë të krijojnë kushte për debatin mbi secilin kapitull të ligjit dhe në seancë do të paraqesin të gjitha vërejtjet e paraqitura në debatin me profesorët dhe studentët.

Projektligji mund të gjendet në:

http://ligjet.kuvendikosoves.org/…/Draf…\

Këshilli i Përgjithshëm i Lëvizjes VETËVENDOSJE! sot ka mbajtur mbledhjen e XXXVI. Kryetari Albin Kurti, pos diskutimit mbi situatën politike ka folur edhe për punën e organizatës sonë gjatë një viti prej kur është zgjedhur kryetar i Lëvizjes VETËVENDOSJE!

“Varfëria jonë po shndërrohet në greva. Sepse as mësuesit, as mjekët e askush nuk mund të durojë që qeveria të ia rrisë rrogat vetes që nuk punon, por nuk ia rrit atyre që vërtet punojnë. Sigurisht, ne nuk duam që mësuesit e mjekët të ndërpresin punën, sepse nxënësit kanë nevojë për mësim dhe të sëmurët për shërim. Por ne e kuptojmë thellësisht gjendjen e vështirë të atyre që punojnë në administratë publike e sidomos të mjekëve e të mësuesve. Kur qeverinë ta udhëheqë Lëvizja VETËVENDOSJE! ne do të kujdesemi që pabarazia mes tyre dhe qeveritarëve të zvogëlohet shumë, dhe që statusi social i mësuesve e i mjekëve të jetë shumë më i mirë se sa sot. Nuk ka kuptim që injoranti e hajni që ka hipur atje lart të paguhet me dhjetëra mijëra euro në vit, të marrë mëditje, të shëtitet me makina zyrtare e shoferë, ndërsa mësuesi e mjeku e punëtori i administratës të paguhet më pak sesa që pushtetari i shpenzon për telefon mobil a për dreka e darka”, tha Albin Kurti.

Ndërkohë sa i përket punëve organizative, kryetari Kurti duke falenderuar për punët e secilit organ të Lëvizjes, theksoi se: “Në fund të vitit 2017, në 30 Qendrat tona gjithandej Kosovës i kishim plot 17 Qendra pa kryetar, me ç’rast 6 prej tyre ishin me koordinator e 11 të tjera pa kryetar e pa koordinator, dhe vetëm 16 Qendra ishin me sekretar organizativ në fund të vitit 2017. Në vetëm 3 Qendra ka pasur kryesi të plotë dhe funksionale. 17 Qendra kanë mbajtur takime të kryesisë, por me mungesa të anëtarëve të kryesisë, nga 1 deri në 6 anëtarë. 7 Qendra kanë funksionuar me grupe punuese, ndërsa 3 Qendra nuk kanë pasur as kryesi e as grup punues. Këshilli i Qendrës ka funksionuar në 7 Qendra, ndërsa 5 Qendra nuk kanë pasur Këshill fare. Nga 25 Qendra, si organizatë i kemi pasur 320 Pika. Në 5 Qendra nuk kemi pasur asnjë pikë të themeluar. Sot, pas proceseve zgjedhore të mbajtura nëpër Këshillat e Qendrave, aktualisht, nga 30 Qendra, 25 Qendra kanë kryesi të zgjedhur dhe funksionale, kurse 5 Qendra janë me grup punues. Gjatë vitit 2018 kemi mbi 60 Pika të ristrukturuara dhe plot 146 Pika të reja të themeluara. Përfshirë diasporën, Lëvizja e mbylli vitin 2018 me 496 Pika”.

Po ashtu, në këtë mbledhje të Këshillit të Përgjithshëm u raportua edhe nga komisionet e brendshme për punën vjetore, si: Komisioni i Përgjithshëm Zgjedhor, Komisioni Statutor dhe Komisioni Disiplinor. Angazhimi dhe roli i komisioneve të brendshme është garant i rregullave e mjedisit të përshtatshëm të brendshëm.

Para Këshillit të Përgjithshëm, u prezantua edhe puna e Grupit Parlamentar të Lëvizjes. Deputetët e Lëvizjes vazhdojnë që me përkushtim përmes pyetjeve parlamentare, interpelancave e deklarimeve dhe nismave ligjore të mbartin zërin dhe interesat e qytetarëve në Kuvend.

Gjithashtu, para anëtarëve të Këshillit të Përgjithshëm u raportua edhe për qeverisjen lokale në Prizren e në komunat tjera ku Lëvizja VETËVENDOSJE! është në bashkëqeverisje. Efektet e qeverisjes lokale të Lëvizjes si shërbim ndaj qyetarëve, mirëqeverisja, llogaridhënia e transparenca dhe përmbushja e zotimeve janë vlerat që do ta karakterizojnë angazhimin tonë edhe në nivel lokal.